گرچه با یادش همه شب تا سحر گاهان نیلی فام بیدارم

گاهگاهی نیز وقتی چشم بر هم می گذارم

خواب های روشنی دارم

عین هشیاری !

آنچنان روشن که من در خواب دم به دم با خویش می گویم که :

بیداری ست ... بیداری ست .... بیداری !

 

اینک اما در سحر گاهی چنین از روشنی سرشار

پیش چشم این همه بیدار

آیا خواب می بینم ؟

این منم...همراه او ؟

بازو به بازو

مست مست از عشق ... از امید؟

روی راهی تار و پودش نور

از این سوی دریا رفته تا دروازه ی خورشید

ای زمان   ای آسمان   ای کوه   ای دریا   !

خواب یا بیدار

جاودانی باد این رویای رنگینم ...

 

ٌٌخاک تو سرمون با این زندگیٌٌٍ

 

                                       

 

                  سلام دوستای ناناسم...بخولمتون؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دلم کلی واستون تنگ شده بود...حالا می خوام بهد یه سال اپ کنم...

البته ببخشید من واس اپ قبلی به هیشکی نگفتم....

 

                                 

 

            ....وقتی همه گوسفند فرضت می کنن

            .....وقتی همه یه جوری می حرفن که تو نفهمی چی میگن

 

         ...وقتی بهد ه ۴ ساعت جارو کشیدن و کمر شیکستن مامان میگه بدو برو اون

                    شیشه ها رو هم تمیز کن.

 

                    ....وقتی داری دوش میگیری پی میبری ک آب داره قطع میشه

                                .....وقتی واقعا زندگی سختی داری.طوری که دهنت سرویس میشه

 

                                  .....وقتی می فهمی که نباید می فهمیددی

 

                                 .......وقتی همه ابرا ی سیاه میان دور و برت

 

                                  ......وقتی همه واست فیلم بازی می کنن

 

                                 ......وقتی دیگه تحمل نداری

 

                                   .....وقتی همه از یه رابطه چیزای ناجور می خوان

 

                            ....وقتی می خوای بری تو آسمونا

                  ....وقتی میفهمی فیلم کره ای که عاشقشی و از نت سفارش

                              دادی ۲ دی وی دی کم داره

 

                      ..........وقتی بدجور دلتو به هلاکت می رسونن

 

                   ......وقتی دلت آب نبات می خواد  و نیس

 

                            .....وقتی ۳ مین میری پشته فرمون ۳سوت بنزین تموم می کنه

 

                          ......وقتی خاطرات عشقت دس بردار نییس

 

                                .....وقتی همه واست تیریپ میان

 

                                     .....وقتی سردته

 

                                     .....وقتی مجببوری واسه همه چیز عجله کنی

 

                                           ....وقتی بهد یه ساعت سوهان کشیدن ناخنت گیر می کنه

                                                      

                                                              به دستگیره در

 

 

  ~~~>اون وقت تازه میشی مثه من

 

 

یادتونه؟!؟! دبستان زنگ تفریح که تموم می شد مامورای آبخوری دیگه نمی ذاشتن آب بخوریم

یادتونه؟!؟! شبا بیشتر از ساعت 12 تلویزیون برنامه نداشت؟ دو تا کانال تلویزونی بیشتر نداشتیم ، اونم با تلویزیون سیاه و سفید که سر ساعت 12 سرود ملی رو پخش می کرد و قطع می شد.... شد جمهوری اسلامی به پا .....

یادتونه؟!؟! هركی بهمون فحش میداد كف دستمونو نشونش میدادیم می گفتیم: آیینه آیینه….

یادتونه؟!؟! ساعت 9.30 هر شب با این لالایی از رادیو میخوابیدیم: گنجیشک لالا مهتاب لالا شب بر همه خوش تا صبح فردا...لالالالایی لالا..لالایی لالالالایی لالا ..لالایی..گل زود خوابید مثل همیشه قورباغه ساکت خوابیده بیشه...جنگل لالا برکه لالا
شب بر همه خوش تا صبح فردا

یادتونه؟!؟! زمستون اون وقتا تمام عشقمون این بود که رادیو بگه مدرسه ها به خاطر برف تعطیله 

یادتونه؟!؟! گنجشگکه اشی مشی .... لب بوم ما نشین .... بارون میاد تو خیس میشی .... برف میاد گولوله میشی ..... میفتی تو حوض نقاشی ....کی میپزه آشپز باشی ..... کی میخوره حاکـــــــــــم باشــــــــی
( به یاد هنرمندی که تنها خوند تنها زد و در تنهایی مرد)

یادتونه؟!؟! مدیر مدرسه از مادرامون کادو می گرفت سر صف می داد به ما. بعد می گفت: همه تو صفاشون از جلو نظام برید سر کلاساتون

یادتونه؟!؟! آلوچه و تمر هندی ، بستنی آلاسکا، همشون هم غیر بهداشتی

یادتونه؟!؟! خط کشهائی که محکم می زدیم رو مچ دستمون دستبند می شد

یادتونه؟!؟! کلی با ذوق و شوق تلویزیون تماشا می کردیم. یهو یه تصویر گل و بلبل میومد: ادامه برنامه تا چند دقیقه دیگر


یادتونه؟!؟! کارت صد آفرین می‌دادن خر کیف می‌شدیم، هزار آفرین که می‌دادن خوده خر می‌شدیم

يادتونه؟!؟! پسرا شیرن مثه شمشیرن...دخترا موشن مثه خرگوشن

یادتونه؟!؟! این بازیو پی پی پینوکیو پدر ژپتو، گُ گُ گُربه نره روباه مکار

یادتونه؟!؟! دستمال من زیر درخت آلبالو گم شده سواد داری؟ نه نه بی سوادی نه نه پس تو ....

یادتونه؟!؟! آهای، آهای، اهاااااای ، ننه،من گشنمه (دزد عروسکها)


یادتونه؟!؟! ماه رمضون که میشد اگه کسی می گفت من روزم بهش میگفتیم: زبونتو در بیار ببینم راست میگی یا نه

یادتونه؟!؟! اون موقعها مچ دستمون رو گاز می گرفتیم، بعد با خودکار بیک روی جای گازمون ساعت می کشیدیم .. مامانمون هم واسه دلخوشیمون ازمون می پرسید ساعت چنده، ذوق مرگ می شدیم
یادتونه؟!؟! وقتی سر کلاس حوصله درس رو نداشتیم، الکی مداد رو بهانه میکردیم بلند میشدیم میرفتیم گوشه کلاس دم سطل آشغال که بتراشیم

یادتونه؟!؟! تیتراژ شروع برنامه کودک: اون بچه هه که دستشو میذاشت پشتش و ناراحت بود و هی راه میرفت، یه دفعه پرده کنار میرفت و مینوشت برنامه کودک و نوجوان با آهنگ وگ وگ وَََََگ، وگ وگ وَََََگ، وگ وگ وگ وگ، وگ...

یادتونه؟!؟! دوست داشتیم مبصر صف بشیم تا پای بچه ها رو سر صف جفت کنیم.....

یادتونه؟!؟! عیدا میرفتیم خرید عید، میگفتن کدوم کفشو میخوای چه ذوقی میکردیم که قراره کفشمونو انتخاب کنیم

یادتونه؟!؟! بچه که بودیم وقتی میبردنمون پارک، میرفتیم مثل مظلوما می چسبیدیم به میله ی کنار تاب، همچین ملتمسانه به اونیکه سوار تاب بود نگاه میکردیم، که دلش بسوزه پیاده شه ما سوار شیم، بعدش که نوبت خودمون میشد، دیگه عمرا پیاده می شدیم

يادتونه؟!؟! پاکن های جوهری که یه طرفش قرمز بود یه طرفش آبی، بعد با طرف آبیش می خواستیم که خودکارو پاک کنیم، همیشه آخرش یا کاغذ رو پاره می کرد یا سیاه و کثیف می شد.

یادتونه؟!؟! وقتی مشق مینوشتیم پاک کن رو تو دستمون نگه میداشتیم، بعد عرق میکرد، بعد که میخواستیم پاک کنیم چرب و سیاه میشد و جاش میموند، دیگه هر کار میکردیم نمیرفت، آخر سر مجبور میشدیم سر پاک کن آب دهن بمالیم، بعد تا میخواستیم خوشحال بشیم که تمیز شد، میدیدیم دفترمون رو سوراخ کرده

یادتونه؟!؟! اون قدیما هر روزی که ورزش داشتیم با لباس ورزشی می رفتیم مدرسه... احساس پادشاهی می کردیم که ما امروز ورزش داریم، دلتون بسوزه

يادتونه؟!؟! سر صف پاهامونو 180 درجه باز می کردیم تا واسه رفیق فابریکمون جا بگیریم

يادتونه؟!؟! گوشه پایین ورقه های دفتر مشقمون، نقاشی می كشیدیم. بعد تند برگ میزدیم میشد انیمیشن ...

 

 

 

××BaCk××

 

هیییلو

من اومدم باز...

مرسی که این چند وقت هی می کامنتیدین...

 

 

ّّتنها امید زندگی با یه غمی دوست دارم ّّّ

سیلام...این متنو یه آقایی وا۳ یکی نوشته...خیلی قیشنگ بود دیگه منم گذاشتم...

یه روزی یادت میاد اومدی تو گندما...گفتی من دوست دارم قد قدرت خدا!

وقتی که بزرگ شدیم من دیگه زنت میشم..

به قول مادربزرگ وصله تنت میشم !

آخه چند سال که گذشت من و تو بزرگ شدیم...به قول بابا و ننه ت مثه

گرگ و میش شدیم!..بعد اون روز نازی جون ! من دیگه دلم شکست..

حسرت داشتن تو  توی قلب من نشست..من از اول می دونستم نازی جون!..

راه سرمنزلمون از هم جداست...فرق بوم خونتون تا بوم ما تا پیش خداست..

نمی خواستم که دلت چرکین بشه ...دل ناز نازی جون غمگین بشه...

یا که ماتم تو دلت لونه کنه...غم و حسرت با دلت عجین بشه...

نازی جون بی کسی چه دردیه؟

گشنگی.. دربه دری چه دردیه؟

یتیمی..بی پدری چه دردیه؟نازی جون ! پول چه کارهات میکنه؟

کی میدونه پول چه غوغا می کنه؟

سنگ ها رو خار میکنه..سر هارو خام میکنه...مرد و نامرد میکنه...

آدمو خواب میکنه...جوونو پیر میکنه..خیلی کار ها می کنه..

چی میگم من نازی جون ! خونتو جوش می آره...سرتو منگ می کنه..

روزگار بی وفا ! ناروزن ! تا که چشم به هم زدم تو رو قاپید تو هوا...

آخه امشب نازی جون کوچتون چراغونه...توی باغ خونتون شیرینی فراوونه..

ننه هی داد می زنه:شب عقد نازیه..ننه جون تو هم بیا شب عقد و شادیه..

یادمه ننم میگفت:عیبه مرد گریه کنه...گریه مرد و میشکنه...گریه قانون زنه...

ولی امشب نازی جون اشک من بی اختیار میریزه تو دامنم مثل بارون تو بهار

حالا فهمیدم ننه خرف بی خود میزنه:عیبه مرد گریه کنه..گریه مرد و میشکنه..

گریه قانون زنه..

آخه مرد هم بشره..اگه دلش بشکنه..اشک چشماش در میاد..نیش به جونش

میزنه...بعد عمری که گذشت...اشکم امشب در اومد..

واسه ی چشم روشنیت ..مثل بارون توی دشت..آخه ادم گدا دلشم گدا میشه.

اگه دوس داشت یکیو کفرون خدا میشه...

نازی جون ! مبارکه ..پیر بشین به پای هم...

منم از خدا می خوام خوب باشین برای هم...

نازی جون غصه نخور...همه جا روشن میشه...باغ خشک قلب ما....

یه روزی گلشن میشه...

دیگه هیشکی نمیگه:یتیم بی سر و پا...

دیگه هیشکی نمیگه:نره غول بی بابا....

همه با هم خوب میشن....شایدم یه روز دخترم عروس بشه...

عروس خونه تو

عروس و ملوس بشه

اسم اون نازی باشه !

بچه ها داد بزنن شب عقد نازیه...

بچه ها شمام بیاین...شب عقد و شادیه !

ukhey

میمیرم برات !

تو نمی دونستی که من میمیرم بی تو .

بدون چشمات

میری از کنارم

تو نمی دونستی که دلم بسته به ساز صدات

آرزومه که می دونستی من میمیرم برات

میمیرم برات

تو نمی خوای که بمونی و یسوزی به ساز دلم

می گی من میرم

تو می خوای بری تا فردا ها خوشکلم

برو راهی نیست تا فرداها

پا بذار رو دلم..عزیز دلم

 

آرمان .امروز..آسمون مثه رختخواب بچه ها می مونه ..آدم نمی دونه خیسه

یا خشکه !ولی نگاش که می کنی احساس نرمی به ادم دست میده..

شبیه همون احساس که ادم وقتی تو رو دوس داره همونطوری میشه..

آدم دوس داره خودش و تو این نرمی رها کنه...

خوابم گرفته باز

خواب از وقتی فهمیده من به آغوش کشیده شدنو دوس دارم

محکم منو میکشونه تو آغوشش ...

آغوش خواب گرمه عزیزم..

مثه آغوش بارون...

مثه آغوش تو.......

 

نیمه شب آواره و بی حس وحال

در سرم سودای جامی بی زوال

پرسه ای آغاز کردیم در خیال

دل به یاد آورد ایام وصال

از جدایی یک دو سالی میگذشت

یک دو سال از عمر رفت و برنگشت

دل به یاد آورد اول بار را

خاطرات اولین دیدار را

آن نظر بازی آن اسرار را

آن دو چشم مست آهو وار را

همچو رازی مبهم و سر بسته بود

چون من از تکرار او هم خسته بود

آمد و هم آشیان شد با من او

همنشین و هم زبان شد با من او

خسته جان بودم که جان شد با من او

ناتوان بود و توان شد با من او

دامنش شد خوابگاه خستگی

این چنین آغاز شد دلبستگی

وای از آن شب زنده داری تا سحر

وای از آن عمری که با او شد به سر

مست او بودم ز دنیا بی خبر

دم به دم این عشق میشد بیشتر

آمد و در خلوتم دمساز شد

گفتگو ها بین ما آغاز شد

گفتمش در عشق پابرجاست دل

گر گشایی چشم دل زیباست دل

گر تو زورقوان شوی دریاست دل

بی تو شام بی فرداست دل

دل ز عشق روی تو حیران شده

در پی عشق تو سرگردان شده

گفت در عشقت وفادارم بدان

من تو را بس دوست میدارم بدان

شوق وصلت را به سر دارم بدان

چون تویی مخمور خمارم بدان

با تو شادی میشود غم های من

با تو زیبا میشود فردای من

گفتمش عشقت به دل افسون شده

دل ز جادوی رخت افسون شده

جز تو هر یادی به دل مدفون شده

عالم از زیباییت مجنون شده

بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش

طعم بوسه از سرم برد عقل و هوش

در سرم جز عشق او سودا نبود

بحر کس جز او در این دل جا نبود

دیده جز بر روی او بینا نبود

همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود

خوبی او شهره ی آفاق بود

در نجابت در نکوهی پاک بود

روزگار اما وفا با ما نداشت

طاقت خوشبختی مارا نداشت

پیش پای عشق ما سنگی گذاشت

بی گمان از مرگ ما پروا نداشت

آخر این قصه هجران بود و بس

حسرت و رنج فراوان بود و بس

یار مارا از جدایی غم نبود

در غمش مجنون عاشق کم نبود

بر سر پیمان خود محکم نبود

سهم من از عشق جز ماتم نبود

با من دیوانه پیمان ساده بست

ساده ام آن عهد و پیمان را شکست

بی خبر پیمان یاری را گسست

این خبر ناگاه پشتم را شکست

آن کبوتر عاقبت از بند رست

رفت و با دلدار دیگر عهد بست

با که گویم او که همخون من است

خصم جان و تشنه ی خون من است

بخت بدبین وصل او قسمت نشد

این گدا مشمول آن رحمت نشد

آن طلا حاصل به این قیمت نشد

عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست

با چنین تقدیر بد تدبیر نیست

از غمش با دود و دم همدم شدم

باده نوش غصه ی او من شدم

مست و مخمور خراب از غم شدم

ذره ذره آب گشتم کم شدم

آخر آتش زد دل دیوانه را

سوخت بی پروا پر پروانه را

عشق من از من گذشتی خوش گذر

بعد از این حتی تو اسمم را نبر

خاطراتم را تو بیرون کن ز سر

دیشب از کف رفت فردا را نگر

آخرین یکبار از من بشنو پند

بر من و بر روزگارم دل مبند

عاشقی را دیر فهمیدی چه سود

عشق دیرین گسسته تار و پود

گرچه آب رفته باز آید به رود

ماهی بیچاره اما مرده است

بعد از این هم آشیانت هر کس است

باش با او....یاد تو مارا بس است

آسمان را ديدی؟

آسمان هم ديشب مثل چشمان گل خاطره‌ام قرمز بود.

آسمان سرخ ولی بی‌احساس.

آسمان! درد مرا می‌فهمی؟

آسمان! اشک مرا می‌بينی؟

آسمان دل من غرق دررنگ غم است.

آسمان دل من رنگ يک خاطره‌است.

آسمان دل من ، رنگ اشک دل تنهای من است.

آسمان! درد مرا می‌فهمی؟

کاش باز هم امشب اين دل خاکی من از زمين پر بکشد.

و مرا تا پرواز و مرا تا تنها و مرا تا اوج خيال تک و تنها ببرد

آسمان را ديدی؟

آسمان زيبا بود.

آسمان درد مرا می‌فهميد. آسمان اشک مرا هم می‌ديد

آسمان سرخ از درد و غم است

آسمان ! درد تو‌را می‌فهمم

آسمان ! اشک ترا می‌بينم

*****

  

 

خیلی سخته که بغض داشته باشی ، اما نخوای کسی بفهمه …

خیلی سخته که عزیزترین کست ازت بخواد فراموشش کنی …

خیلی سخته که سالگرد آشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگیری …

خیلی سخته که روز تولدت ، همه بهت تبریک بگن ، جز اونی که فکر می کنی

به خاطرش زنده ای …

خیلی سخته که غرورت رو به خاطر یه نفر بشکنی ، بعد بفهمی دوست نداره...

 

        

 

دلم برات تنگ شده...اما من...من میتونم این دوری رو تحمل کنم

به فاصله ها فکر نمیکنم...میدونی چرا؟؟؟

اخه جای نگاهت رو نگاهم مونده

هنوز عطر دستات رو از دستام میتونم استشمام کنم...

رد احساست روی دلم جا مونده عزیزم...

میتونم تپشهای قلبت رو بشمارم...

چشمای بی قرارت هنوزم دارن باهام حرف میزنن...

حالا چطور بگم تنهام؟؟؟چطور بگم تو نیستی؟؟چطور بگم با من نیستی؟؟

آره!! خودت میدونی...میدونی که همیشه با منی...

میدونی که تو توی لحظه لحظه های من جاری هستی...

آخه...تو توی قلب منی...آره تو قلب من...

برای همینه که همیشه با منی...

برای همینه که حتی یه لحظه هم از من دور نیستی...

برای همینه که میتونم دوریت رو تحمل کنم...

آخه هر وقت دلم برات تنگ میشه...

هر وقت حس میکنم دیگه طاقت ندارم...

دیگه نمیتونم تحمل کنم...

دستامو میزارم رو صورتم و یه نفس عمیق میکشم...

دستامو که بو میکنم مست میشم...مست از عطرت.

صدای مهربونت میشنوم...و آخر همه ئ اینها...

به یه چیز میرسم...به عشق و به تو...

آره به تو...اونوقت دلتنگیم برطرف میشه...

اونوقت تو رو نزدیک تر از همیشه حس میکنم...

اونوقت دیگه تنها نیستم حالا من این تنهایی رو خیلی خیلی دوست دارم

به این تنهایی دل بستم...

حالا میدونم این تنهایی خالی نیست...

پر از یاده...پر از اشکهای گرم عاشقونه.

اینو می فهمم از چشمات ...تو که درگیر فردا تی

توی این دنیای پر تشویش..تو هم درگیر دردا تی

اینو می فهمم احساست...از این تنهایی دلگیره

تو اشکاتم ازت خسته س..چشات از گریه هم سیره

اگه حس میکنی بی من ...پر تردیدی...غم داری

خودم دلواپست میشم ..تو این احساسو کم داری

اگه حس می کنی بی من تو هم محکوم تشویشی

چه بی واهمه از فردا ..چه بی منظق تو رد میشی

چه بی فاصله گم کردی مسیر فاصله هاتو

از این تقدیرزنجیری رها کن دیگه دستاتو

به فرض کنار همین شب دیوانه رو به پنجره بمیرم؟

کدام اسمان..کدام خدا سیاه می پوشد؟

چه کسی می پرسد چند سال قبل از مرگش مرده بود؟

اما دلم می خواهد

تو شب هفت مرا در آسمان هفتم بگیری

و رنگ چشم هایت لباس بپوشی

و دست هایت بوی ترانه و موسیقی بدهد

دیگر برای که گریه کنم؟

نهم شهریور...دوازدهم شهریور..هفتم آسمان ...پانزده شهریور

این روز ها در هیچ تقویم خدایی ثبت نشده

فقط تو میدانی و من..بگذار ببوسمت

لب هایم پر از ستاره و دوستت دارم است

لب هایم پر از حروف اشاره ..حروف نام تو

آ...ر...م...ا...ن

 

حالا مرا ورق بزن...دختر صفحه بعد سطر اول می نشیند

آن قدر منتظر تا  به سطر دوم بیایی

بی بهانه بگویی دوستت دارم

 

 

می خواهم بگذرم.بگذرم  از هر آنچه که تو ندیدی و من احساس کردم..

تو نشنیدی..هر چند بار که من گفتم و تکرار کردم...

ساختم و تو خراب کردی...

و من چقدر تشنه ی حرفهایی بودم که تو هرگز نزدی...

اشک ریختم...

برای روزهایی که چقدر نیازمند بودنت بودم...

برای خودم که چگونه غرق تو شدم...

و به یاد می آورم خودم را...

که چگونه پر آرزوهای بزرگ بودم...

پرواز را دوست داشتم...

و تو را که بالهای مرا شکستی...

همچون قلبم

می خواهم بگذرم از تو

از عشق ویران کننده ی تو...

از منی که با تو بوجود می آمد...

و چه غریب بود...همه چیز

 

 

سالها میگذرد از شب تلخ وداع

از همان شب که تو رفتی و به چشمان پر از حسرت من خندیدی

تو نمیدانستی

تو نمی فهمیدی

که چه رنجی دارد با دل سوخته ای سر کردن

رفتی و از دل من روشنایی ها رفت

لیک بعد از ان شب

هر شبم را شمعی روشنی می بخشید

بر غمم می افزود

جای خالی تو را میدیدم

می کشیدم آهی از سر حسرت و می خندیدم

به وفای دل تو

و به خوش باوری این دل بیچاره خود

ناگهان یاد تو می افتادم

باز می لرزیدم

گریه سر می دادم

خواب می دیدم من که تو بر میگردی

تا سر انجام شبی سرد و بلند

اشک چشمان سیاهم خشکید

آتش عشق تو خا کستر شد

یاد تو در دل من پرپر شد

اندکی بعد گذشت

اینک این من...تنها...دستهایم سرد است

قدرتم نیست دگر...تا که شعری گویم

گر چه تنها هستم

نه به دنبال توام

نه تو را می جویم

حال می فهمم من...چه عبث بود آن خواب

کاش می دانستم عشق تو می گذرد

تو چه آسان گفتی دوستت دارم را

و چه آسان رفتی...

کاش می فهمیدی وسعت حرفت را

آه...افسوس چه سود

قصه ای بود و نبود ...

 

 

خدا وصیت منو گوش بده نامه امو بخون

شاید دیگه من نباشم مواظب عشقم بمون

میسپرمش بهت میرم تموم تارو پودمو

یه وقت نیاد برنجونیش کسل کنی وجودمو

خدا یه وقت کسی نیاد بدزده قلب ساده شو

کسی نیاد  تو زندگیش بشینه زیر سایه شو

بهش بگه دوسش داره خیلی بَده زمونمون

خدا سپردمش بهت ،مواظب عشقم بمون

فردا قراره منو تو از هم دیگه جدا بشیم

فردا قراره همدم گریه ی بی صدا بشیم

تو کوچه های بی کسی نیستی و پرسه میزنم

ای ادما نگاه کنین غریبه شه تو تنم

یادش بخیر منو تو یه قلب پاک و بی غرور

حالا چی شد عوض شدی دلت کجاس سنگ صبور

من تورو عاشق میکنم هر جور شده حتی به زور

کی میخواد فردا تورو از من بگیره

کاش اونم ویروون بشه اتیش بگیره

ما باید فردا رو از دنیا بگیریم

ما اگه از هم جدا بشیم میمیریم

ما باید قدر این روزا رو بدونیم

وای اگه فردا بیاد تنها میمونیم

خدا شاید این عشقی که من میگمو تو نشناسی

نزدیکترین کسم اونه خیلی دوسش دارم بسی

یادم نره  بهت بگم عزیزترینه من اونه

خودم مهم نیست اما اون نذاری تنها بمونه

بمیرم واسه هق هقش گریه چقد بهش میاد

وقتی که حرصش بگیره بگه از من بدش میاد

اما وقتی اروم میشه میبینه من بغضم گرفت

همین دیوونه بازیاش از اول چشممو گرفت

حالا که دیگه مجبوریم با همدیگه وداع کنیم

بیا به یاد اونروزا همدیگرو دعا کنیم

یه وقت دیدی دعا گرفت خدا نذاشت جدا بشیم

ای وای داره فردا میاد باید دست به دعا بشیم

با قلب پاکت از خدا بخواه منو صبرم بده

هنوز نرفتی از پیشم دوریت داره زجرم میده

کی میخواد فردا تورو از من بگیره

کاش اونم ویروون بشه اتیش بگیره

عزیزم یادت نره دنیا دوروزه

نمیخوام فردا دلت واسم بسوزه

ای خدا حتی اگه دوسم نداره

تو میتونی نذاری تنهام بذاره

 

  

کاش می دانستی            بعداز آن دعوت زیبا به ملاقات خودت      

 

                               من چه حالی بودم!

 

خبر دعوت دیدارت چون که از راه رسید                     پلک دل باز پرید

 

من سراسیمه به دل بانگ زدم:           آفرین قلب صبور           زود برخیز عزیز

 

جامه ی تنگ در آر           وسراپا به سپیدی تو درآ

 

وبه چشمم گفتم:          باورت می شود ای چشم به ره مانده ی خیس؟

 

که پس از این همه مدت ز تو دعوت شده است!

 

چشم خندید        به اشک گفت برو           بعداز این دعوت زیبا به ملاقات نگاه

 

 و به دستان رهایم گفتم:         کف بر هم بزنید              هر چه غم بود گذشت

 

                          دیگر اندیشه ی لرزش به خود راه مده!

 

وقت آن است که آن دست محبت ز تو یادی بكند

 

خاطرم راگفتم:          زودتر راه بیفت             هر چه باشد بلد راه تویی

 

           ما که یک عمر در این خانه نشستیم تو تنها رفتی

 

بغض در راه گلو گفت:  مرحمت کم نشود  

 

  گوییا بامن ِ بنشسته دگر کاری نیست

 

              جای ماندن چو دگر نیست از این جا بروم

 

پنجه از مو بدرآورده به آن شانه زدم

 

 و به لب ها گفتم: خنده ات را بردار             دست در دست تبسم بگذار

 

  و نبینم دیگر         که تو برچیده و خاموش به کنجی باشی

 

مژده دادم به نگاهم گفتم:    نذر دیدار قبول افتادست      

 

    ومبارک بادت وصل تو با برق نگاه

 

و تپش های دلم را گفتم:    اندکی آهسته

 

   آبرویم نبری!            پایکوبی زچه برپا کردی؟!

 

نفسم را گفتم:         جان من تو دگر بند نیا!

 

            اشک شوقی آمد              تاری جام دو چشمم بگرفت

 

و به پلکم فرمود :  همچو دستمال حریر بنشان برق نگاه

 

پای در راه شدم...

 

دل به عقلم می گفت:  من نگفتم به تو آخر که سحر خواهد شد؟

 

           هی تو اندیشیدی که چه باید بکنی !؟

 

                                                  من به تو می گفتم: او مرا خواهد

 

خواند...    و مرا خواهد دید...

 

 عقل به آرامی گفت:    من چه می دانستم؟!     

 

من گمان می کردم دیدنش ممکن نیست

 

   و نمی دانستم        بین من با دل او صحبت صد پیوند است

 

 سینه فریاد کشید:  حرف از غصه و اندیشه بس است 

 

به ملاقات بیندیش و نشاط

 

آخر ای پای عزیز     قدمت را قربان      تندتر راه برو        طاقتم طاق شده

 

چشمم برق می زد   اشک بر گونه نوازش می کرد  لب به لبخند تبسم می كرد 

 

   دست برهم می خورد        مرغ قلبم با شوق سر به دیوار قفس می كوبید...

 

عقل شرمنده به آرامی گفت:    راه را گم نکنید

 

خاطرم خنده به لب گفت:      نترس      نگران هیچ مباش

 

                            سفر منزل دوست کار هر روز من است

 

عقل پرسید:          دست خالی که بد است                کاشکی...

 

سینه خندید و بگفت:         دست خالی ز چه روی !؟   

 

    این همه هدیه کجا چیزی نیست!

 

چشم را گریه ی شوق ...

 

قلب را عشق بزرگ ...

 

روح را شوق وصال ...

 

لب پر از ذکر حبیب...

 

خاطر آکنده ی یاد...

 

 

 

 

 

ای جااااان..جااااااان

هیلووووووووووووووووووووووو ! شطولین؟؟؟خوپین؟؟؟ چیکا می کنین با این

امتحوناتون..ما که امتحونامون تمومیده

و بسی ذوق مرگیدیم از خوجالی.................

یه کیفی داره این روز آخر امتحونامون.آدم دلش می خواد تا یه هفته

بخواپه ! ولی این مدرسه مگه می ذاره؟؟؟

آفا کلی حال کردیم این وقت امتحونا ..جاتون خالی

بیشتر شبیهه سیزده بدربود...نمره هامونم که احتما لا  میشه سبزه و میذارمش رو سرم....

چیکا کردین این چند وقت بی ما؟؟!! خوجالیدید منو ندیدید ؟؟!!!!!

راسی تو شهر ما برف می آد تو شهر شما شطول؟؟؟

در کل می خواستم بگم آقا اینجا زمستونه  مام که همتونو دوس داریم ..ای لاو یو پی ام سی.........................

خیلی وقت بود برف ندیده بودم  وقتی یه صبح بیداریدم

واس مدرسه دیدم ...به ! همه جا سیفییده!

فک کردم هنو نبیداریدم دیگه دسمو بردم جیلو تر  و در اثر برخورد با شیشه

دیدم   به !!! بیداریدیم و برفیده  ! (عجب قافیه بندی کردما)

صبح ها هم که میرم مدرسه شپه !

یعنی هنو هوا تاریکه ! می ترسم یه روز تو اون تاریکی یه جوری یه بلایی

سرم بیاد بی من بشیین..

این سرویسمونم که خدا فقط درستش کرده بیاد برینه به این

حال و مخ ما!.....

هیچی که هر روز یه ساعتی میاد منم باید صبح ها تو اون هوا سرده

همچین قندیل ببندم تا این دلش بسوزه بیاد...

تو سرویسمون سرد تر از بیرونه!

اگه 4 تا پتو ممم بندازی رو خودتاا تو این سرویسه بازم یخه رو می کنی..

البته از این یخ کردنا نه از اون یخ کردنا!

ماجراییه این سرویسمونم واس خودش!

آها

یه موضوع مهم دیگه که جا داره من اینجا در موردش یه چند ساعتی بحرفم

که اقا ببخشید من نیجوابیدم کامنتارو...

خپ دیگه من برم باوشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟

این دنیای مالکوم و میبینین ؟؟؟؟هه

ببینین خو اگه نمیبینین...خداییش آخر خنده س...

دوستون دارم...

bye bye

تو رو دوست دارم، مثل حس نجیب خاک غریب، تو رو دوست دارم؛ مثل عطر شکوفه های سیب؛

تو رو دوست دارم عجیب، تو رو دوست دارم زیاد، چطور پس دلت میاد، منو تنهام بذاری...

تو رو دوست دارم مثل لحظهء خواب ستاره ها، تو رو دوست دارم مثل حس غروب دوباره ها؛

تو رو دوست دارم عجیب، تو رو دوست دارم زیاد، نگو پس دلت میاد، منو تنهام بذاری...

توی آخرین وداع، وقتی دورم از همه، چه صبورم ای خدا، دیگه وقت رفتنه؛

تو رو میسپارم به خاک، تو رو میسپارم به عشق، برو با ستاره ها، با ستاره ها...

تو رو دوست دارم، مثل حس دوبارهء تولدت، تو رو دوست دارم، وقتی میگذری همیشه از خودت،

تو رو دوست دارم مثل، خواب خوب بچگی، بغلت میگیرم و میمیرم به سادگی؛

تو رو دوست دارم، مثل دلتنگی های وقت سفر، تو رو دوست دارم، مثل حس لطیف وقت سحر،

مثل کودکی توی بغلت میگیرم و این دل غریبم رو با تو میسپارم به خاک...

توی آخرین وداع، وقتی دورم از همه، چه صبورم ای خدا، دیگه وقت رفتنه؛

تو رو میسپارم به خاک، تو رو میسپارم به عشق، برو با ستاره ها، با ستاره ها...

 

تو که نیستی----من که اینجااام

 

تو می رقصی؟

اگه من از تو بخوام که با من برقصی؟وحاضر میشی هیچ وقت

پشت سرت هم نگاه نکنی؟

تو به گریه می افتی؟...اگه ببینی که من دارم گریه می کنم؟

تو امشب روح منو حفظ می کنی؟...تو به لرزش می افتی؟

اگه من لب هاتو لمس کنم؟

تو به خنده می افتی؟

لطفا اینو به من بگو....حالا بگو حاضری از جونت بگذری؟

برای کسی که عاشقشی

امشب من رو در اغوشت بگیر...من میتونم قهرمان تو باشم عزیزم...

من می تونم درد و رنجتو از یادت ببرم...

برای همیشه کنار تو خواهم موند...تو می تونی زندگی من رو با خودت ببری

......یا تو به من دروغ گفتی؟؟؟؟؟؟؟؟

فرار می کنی و از من پنهون میشی ...

من این احساس رو خیلی جدی گرفتم...من دیوونه شدم!؟؟؟

راستش اصلا برام مهم نیست...تو اینجایی ...امشب

من فقط می خوام تو رو در اغوشم بگیرم.......آره من این احساس رو

خیلی جدی گرفتم....

من می خوام....

من می خوام...